تصمیم گیری مشارکتی سرپرستارانِ بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران

مقدمه: تصمیم گیری یکی از مهارت های مدیریت است و نقش مدیران در تصمیم گیری همیشه مهم و اساسی است. تفکر قرن بیست و یکم به رویکردی نیازمند است که در عین افزایش انضباط شغلی و تشویق یک دیدگاه سیستمی و بهبود ارتباط متوجه مشارکت کارکنان باشد. نهایتا مشارکت در تصمیم گیری در یک محیط سازمانی شرایطی را فراهم می سازد که سبب دستیابی بیشتر به اهداف سازمان می گردد. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان مشارکت در تصمیم گیری سرپرستاران بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران انجام گرفت. روش بررسی: این بررسی یک مطالعه مقطعی است که نمونه های پژوهش را 94 نفر سرپرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران تشکیل می دهد. محیط پژوهش کلیه بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای بود که به صورت خود ایفا تکمیل گردید. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که 4/40 درصد سرپرستاران میزان مشارکت خود را در تصمیم گیری در حد متوسط می دانستند و بین نوع بیمارستان و میزان مشارکت در تصمیم گیری آنان ارتباط معنی داری مشاهده گردید. (05/0p< و 735/5=x2) نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق و اینکه مشارکت سرپرستاران در حد متوسطی است، درک روشن تری از مفهوم مشارکت در تصمیم گیری در سازمان های مراقبت بهداشتی پیشنهاد می شود. مدیران (سرپرستاران) پرستاری در سطوح بالاتر از رفتارهایی که سبب افزایش مشارکت آنان در تصمیم گیری می شوند مانند سیستم نظام پیشنهادات استفاده بیشتری نمایند.